Souvenir Barato: Todo un mundo lleno de posibilidades

Nombre:
Lugar: barcelona

domingo, 5 de septiembre de 2010

#1

"I don't believe that anybody feels the way I do about you now"

Intenta imaginar como sería toda tu vida sin tener a ésa persona especial. Vale, cierra los ojos y recapacita. Piensa en todo lo que te perderias, en las mil y unas miradas que no podrías disfrutar, en las risas que te faltarían en tu día a día. Todo eso se perderá, porque lo estás echando a perder con tus inquietudes, inseguridades y tonterías. Si realmente sientes que necesitas esa lista de cosas que sólo esa persona te puede dar, lucha por agarrarte a ella, a su persona, a esa estela que deja a su paso.

Porque créeme, que tarde o temprano, si no luchas por ese algo, acabará desvaneciéndose y tu lamentando la pérdida.

lunes, 19 de abril de 2010

Happy birthdaaaaaaaay to you!!!

Te dije que te iba a felicitar un número infinito de veces, y ahí va!
Ya sabes de sobras que no apoyo tu posición frente al cumpleaños, y como te dije, no debes celebrar tus 19 años de vida, sin más, si no la gran persona que has llegado a ser en esos pocos años, todas las cualidades que hacen de ti un ser ESPECIAL, todos esos detalles... todo eso y más, lo tienes con tan sólo 19 años, cosa que ya quisieran muchos poder tener en su vida entera.

Quiero verte sonreír, quiero ver que te alegras por estar cada día donde estés (aún siendo mentira, duele menos si engañas un poco a la mente!), quiero que tu quieras sentir todo esto, si no, poco sentido tiene lo que yo desee por tu cumpleaños.
Nuestra amistad no es convencional, menudo secreto a voces! pero ¿y? ¿que más da? Nos tenemos el uno al otro para todo, y como la relación se basa en escribir y leer, y así sucesivamente, que mejor manera que desearte (por 1343124325 vez) que pases un GRAN DÍA.
Espero que hayas estado hoy contento, que mi carta y chuches te hayan alegrado un pelín el día, y que todo lo que hagas hoy... sea porque realmente te apetece hacerlo, nada de compromisos, la gente falsa ya sabes lo que se merece, si?



Te quiero pequeño :)

miércoles, 20 de enero de 2010


El pensar que todo puede acabar... simplemente la idea que pasa rozando mi mente ya me hace daño.
Una persona a la que estoy conociendo recientemente me ha dicho que para él, una sonrisa es la base de su felicidad. Solo con una mueca ya consigue olvidarse de sus problemas y asi estar un rato más huyendo de la realidad.
Para mi se esta agotando esa vía de escape, sin yo hacer nada, se me está iendo de las manos y no sé que hacer para poder parar esto. No tiene buena pinta, es más, el final se ve muy oscuro. Estar a las últimas, sabiendo que debes parar, pero nada, tu erre que erre, sigues y sigues hasta que notas que algo en ti te dice: HASTA AQUÍ.
Tengo miedo que el "hasta aquí" pase de momentáneo a permanente, tengo miedo de perder lo que me hace sonreir cada día, por lo que vivo y con lo que me siento realizada.

Ahora mismo no se me ocurre otro tema que no sea el dolor y por lo tanto, no le daré más vueltas, ire a meditar a mi cama, intentaré hacerle frente al miedo en uno de mis sueños varios y a esperar que remita la sensación de terror.

martes, 5 de enero de 2010

que se ha ido un año y con él las penas.

Médicos eternos, que te hacen dar vueltas y vueltas, para decirte : " Es que... no sabemos lo que tienes." Esa frase, es la más jodida de todas, no me gusta.
Pero bueno, he terminado de leerme el libro Sexo en Nueva York, lo recomiendo, por cierto.
A mi me esta pasando un poquito como en el libro, se me van acumulando relatos de amigas, amigos, propios y no sé como poder expresarlos todos, porqué de cada uno de ellos intento extraer lo bueno, ya que para cosas malas ya habrá tiempo. Antes que nada, indicar que los relatos estan claramente alterados por mi mente de ficción :)

Audrey no tenía más ideas en su cabeza que la cara de él. Él se había convertido en su centro y en su todo, en su noche y en su día; No se imaginaba ya sin él. No era del todo mala esa sensación.. exceptuando la breve cortedad de su obsesión, que apenas rozaba los 3 días.
Esa noche era la noche. Víspera de Reyes, algo mágico en el ambiente... No les hacía falta nada más.
Pero... mierdas! pensó ella cuando un imprevisto muy típico le sorprendió esa mañana. Ya no podría culminar su amor con su querido, ya no... no de ese modo quizá. Se le nubló la mente, no quería hacer nada ya... se le habian torcido los planes.
Una hora tras otra, pensando que podía hacer.
Al final, decidió replantearse la noche, y pensó que,... simplemente el tener su presencia le bastaba, ya fuera de la forma que fuese.
Se dibujó una sonrisa en los labios pensando en que en pocas horas lo vería, y así siguió el resto de su día.


Que las lágrimas simplemente expresan un sentimiento, muestran que estas vivo, no les temas.
No son malas, ayudan a refrescarte la mente, a poder darte un respiro una vez que acabas de llorar. Así que no les temas. ¿Sientes presión en el pecho, un nudo en la garganta y un sentimiento aterrador?
Llora, todo desaparecerá en cuestión de segundos.



Puedo negar hasta lo evidente, aquello que hasta el más tonto de los tontos ya sabe, pero... contando con que ya ni me miras, que me ignoras ¿que más da fingir o no? Si todo lo que haga se queda escrito en una hoja en blanco.

Etiquetas: , ,

lunes, 7 de septiembre de 2009

cumpleaños feliz, cumpleaños feliz ...tiririririr, cumpleaños feliz!

Si, hoy es mi cumpleaños... nada, 17 ya, no me considero mayor, me queda muuuuuucho por vivir (eso espero!) y que decir... agradecer a todos y cada uno de esos personajes que, a lo largo d estos años, como.. mis padres, mis abuelos, tios.. me han ayudado en todo, apoyado en mis locuras, que aunque pocas (porque he sido y soy hija modelica (A) ) he tenido algunas..desde mis cambios de color de pelo, hasta los lios que me traigo de si dejar o no el baile, a pintar mi habitacion de colores muuuuuy raros, y que ahora la quiero remodelar de nuevo.. bueno en fin, que gracias a vosotros, los que me conoceis de toda la vida, amigos del antiguo colegio, .. gracias por hacer de mi una persona con unos valores que considero que han sido aportados por todos y cada uno de vosotros, que en cierta manera, me habeis hecho a mi misma.

Mis compañeros nuevos del colegio..madre mia, quien me iba a decir a mi.. cuando llegué, que sacaria a mis mejores amigas, muchas historias vividas en apenas un año.. cosas malas y buenas, y las recuerdo ambas por igual, porque asi me ayudan a crecer, a no cometer errores pasados, y a poder ser mejor persona.

Y bueno.. gente que ni son amigos, ni conocidos, ni estan en alguna categoria, simplemente que estan ahi, en mi día a día, que se han vuelto indispensables,.. dejémoslo en que cuando hablo con ellos, me transmiten tanta alegria, (casi siempre) aun estando en el peor de mis días..
Sin conoceros, sois importantisimos en mi, gracias por todos y cada uno de los momentos que me dais, gracias a todos, y espero pasar un cumpleaños perfecto al lado de todos vosotros, ya sea directa o indirectamente.

miércoles, 2 de septiembre de 2009


De vuelta de vacaciones.. la única foto que tengo con ella.. no nos hace ningun favor la foto.. la verdad, pero es la única que salimos asi las dos pequeña..
tequiero tantísimo!
pero tanto tanto.. tú lo sabes bien..
este verano ha sido diferente en TODO, pero todo todo eh... desde lo más previsible a lo... inesperado.
Gracias por haber estado ahi siempre, hasta cuando "me voy a Almería, esta noche" te acuerdas? que jodia... jajajajajaja pero aún asi, hemos sido capaces de superarlo y poder reirnos de ello! Eso no lo hace cualquiera cielo.. qué va! Este invierno vamos que si bajo.. ya estoy alli, de cabeza, la primerísimaaa
Nada más cielo, que gracias por haber hecho de este verano, como haces con todos, uno inolvidable, mejorable, seguro, pero que estando contigo.. vale muchisimo más.
Te quiero :)

martes, 28 de julio de 2009

Entre mocs i Harry Potter

Aquest matí al aixecar-me, crec que he somniat amb mocs, harrys y pingüins gays!
Moc, crec que aixo serà per tantes conversacions extranyes eh...

Em vas demanar que et dediqués una cosa d'aquests, i .. ah! que fos en futur... això serà més complicat.., es molt xungo tio xddd
Que vols que et digui aveure... d'aquí a poc serà setembre ja.. (futur) i farà gairebé un any que ens coneixem quan la torpe de la Mire et volia presentar a la KRISTIEEEE (si, en majúscules) i mira.. encara que siguis un flipat, un xulais de tercera regional i tot el que et puc arribar a dir.. mai em sabrà greu el haver-te conegut moquet, mai ala vida (futur), perque mira, ho hem passat malament en alguns casos, sí, i no ha pogut ser el que un día ens va ilusionar tant als dos.. pero ostia, ara ens tenim, som amics un altre cop i vull que sigui per moooolts anys en el futur. Harryyy que he apres molt de tu mig moc, en serio, he "madurat" jajajajajaj encara que venint de tu.. pero si, es pot dir "madurar"... (aqui venia un tros mes llarg, pero mira, ja ho saps aixi que .. xddd)

fa temps que no t'ho dic, perque mira.. no hi ha ocasio ni moment correcte per aixi dir-ho pero d'ara en endevant t''ho diré moc, perque em surt de la figa tio, vale? :)

que t'estimo! t'estimo molt! i espero que no deixem mai de ser amics , que un pingüí gaaay sense un Harry... uff... nosé, es xungo d'explicar el que li pasaria al pobre pingüí!


ala, no ha sigut una operació de tetes a una talla 200, pero bueno, espero que al menys et riguis una estona !

:)