Souvenir Barato: Todo un mundo lleno de posibilidades

Nombre:
Lugar: barcelona

martes, 28 de julio de 2009

Entre mocs i Harry Potter

Aquest matí al aixecar-me, crec que he somniat amb mocs, harrys y pingüins gays!
Moc, crec que aixo serà per tantes conversacions extranyes eh...

Em vas demanar que et dediqués una cosa d'aquests, i .. ah! que fos en futur... això serà més complicat.., es molt xungo tio xddd
Que vols que et digui aveure... d'aquí a poc serà setembre ja.. (futur) i farà gairebé un any que ens coneixem quan la torpe de la Mire et volia presentar a la KRISTIEEEE (si, en majúscules) i mira.. encara que siguis un flipat, un xulais de tercera regional i tot el que et puc arribar a dir.. mai em sabrà greu el haver-te conegut moquet, mai ala vida (futur), perque mira, ho hem passat malament en alguns casos, sí, i no ha pogut ser el que un día ens va ilusionar tant als dos.. pero ostia, ara ens tenim, som amics un altre cop i vull que sigui per moooolts anys en el futur. Harryyy que he apres molt de tu mig moc, en serio, he "madurat" jajajajajaj encara que venint de tu.. pero si, es pot dir "madurar"... (aqui venia un tros mes llarg, pero mira, ja ho saps aixi que .. xddd)

fa temps que no t'ho dic, perque mira.. no hi ha ocasio ni moment correcte per aixi dir-ho pero d'ara en endevant t''ho diré moc, perque em surt de la figa tio, vale? :)

que t'estimo! t'estimo molt! i espero que no deixem mai de ser amics , que un pingüí gaaay sense un Harry... uff... nosé, es xungo d'explicar el que li pasaria al pobre pingüí!


ala, no ha sigut una operació de tetes a una talla 200, pero bueno, espero que al menys et riguis una estona !

:)

lunes, 27 de julio de 2009

qué preciosidad!

LLevo tu corazón
por E.E. Cummings

Llevo tu corazón (lo llevo en mi corazón)
nunca estoy sin él,
tu vas dondequiera que yo voy, amor mío;
y todo lo que hago por mí mismo lo haces tú también, amada mía.
No temo al destino,
(pues tú eres mi destino, mi amor)
no deseo ningún mundo
(pues hermosa tú eres mi mundo, mi verdad)
y tú eres todo lo que una luna siempre ha sido
y todo lo que un sol cantará siempre eres tú.
He aquí el más profundo secreto que nadie conoce
(he aquí la raíz y el brote del brote
y el cierlo del cielo de un árbol llamado vida;
que crece más alto de lo que un alma puede esperar o una mente puede ocultar)
y éste es el prodigio que mantiene a las estrellas separadas.
Llevo tu corazón (lo llevo en mi corazón).

domingo, 26 de julio de 2009

un libro.


Suena: Let me sign - Robert Pattinson

No sé que comentar muy bien.. pero me apetece, esto es como para desahogarse.. oye! y a mi me funciona! qué bien :)!
Mira, por motivos X estoy trabajando sobre toda la Saga Crepúsculo, y me he acordado del libro de Luna Nueva, que ahora me parece lejaaaano en el tiempo.. (me estoy leiendo el primero de nuevo, pero en ingles) y.. con la banda sonora de fondo..

Con ese libro, con Luna Nueva, lloré lo que no está escrito. Sólo había llorado con "El niño con el pijama de rayas" y bueno, este de Crepusculo aseguro que se llevó la palma.


Me pica la nariz ahora mismo.. joder! algo se ha introducido en casa, algun ser asii invisible al ojo humano, pero no para mi delicada nariz. Me estan empezando a llorar los ojos...

Aiiii parece que no para esto, voy a buscar un Kleenex, y hasta aquí lo dejo hoy, que mi muso no me tiene inspirada!

Etiquetas: ,

miércoles, 22 de julio de 2009

calor!

Poco a poco, fue sumergiendose dentro de su propia idea.. si, esa idea por la cual todo el mundo creía que estaba loca, todos, todos menos él.

Pero como podía hacer tanto calor?! Es que.. era insoportable hasta para ella, que estaba como en otro mundo, en otra dimensión, esa que había creado para ellos.
Ella estaba sentada frente a su ordenador, tecleando sin sentido unas palabras para vete a saber quién, que quizá nadie leia, pero ella estaba feliz, contenta con aquello.

Tenía al lado la ventana, que parecia más bien una apertura a un horno o algo similar, que no una entrada de aire ... Por dios! Cómo podía hacer tanto calor?!!
Pero nada, ella seguía, con una sonrisa de oreja a oreja, expresándo sus sentimientos a una hoja en blanco.. es decir, a una pantalla en blanco, donde ponía: "Introduce tu texto".

Él, esa especie rara de la cual se sentia atraida, apenas se le podia atribuir una cualidad buena, la verdad.
Pero era.. era como el frío, como una zona helada dentro de ese calor tan agobiante y sofocante!
Sin más, ella se aferraba a eso, al cubito helaaaaaado y refrescante!

Así, sin más, dejó de escribir, y se predispuso a disfrutar un poco, dentro del agobio del calor, de una de esas últimas mañanas de su extraño Julio.

Etiquetas: , ,